An observer is a block that emits a quick redstone pulse from its back when the block or fluid directly in front of its "face" experiences a change. An observer requires a pickaxe to be mined. When mined without a pickaxe, it drops nothing. An observer is placed similarly to a piston. It observes the block that it is placed against. The texture of the detecting side is that of an observing Drodzy, W końcu możemy zrobić coming out naszej strony. Zapraszmy do odwiedzin i kontaktu! https://pl.locofilm.eu tłumaczenia w kontekście "WIEM ŻE MOŻESZ TO ZROBIĆ" na język polskiego-angielski. Śmiało. Wiem że możesz to zrobić. - Come on, I know you can do it well. Levene’s test works very simply: a larger variance means that -on average- the data values are “further away” from their mean. The figure below illustrates this: watch the histograms become “wider” as the variances increase. We therefore compute the absolute differences between all scores and their (group) means. Pull off 4 sheets of heavy-duty tin foil (8-10 inches) and layer to create 2 packets. Lightly mist with cooking spray. Stir together the corn, black beans, and taco seasoning. Divide between the 2 foil packets. Season the chicken with salt and pepper. Place 1 chicken breast or 2 chicken tenders in each packet. Miała być dobra zmiana, ale przyszła inna. Nie chcę wyjeżdżać z kraju, bo nie chcę dać im wygrać. Mam gniewne i złośliwe poczucie, że oni powinni dostać mocnego kopa w dupę. Jeśli mogę się do tego prz – Listen to „Jak chodzi o homofobię, wygrywamy tylko z krajami, gdzie są dyktatury i zamordyzm” by Codziennie coming out instantly on your tablet, phone or browser . "Od dawna interesuje mnie temat cuckold. Od zawsze był to mój fetysz. Chciałbym wyjść z tym tematem do niej, ale się wstydzę" - zaczął swój list Marcin, który poprosił nas o poradę, jak zacząć rozmawiać z partnerką o fantazjach. Z podobnymi refleksjami zmaga się wiele osób mających mniej standardowe preferencje. Co zatem możemy zrobić? Oto list Marcina: "Od dawna interesuje mnie temat cuckold. Od zawsze było to mój fetysz, żeby patrzyć na partnerkę bawiącą się z kimś innym, a najlepiej z kilkoma innymi. Chciałbym wyjść z tym tematem do niej, ale się wstydzę. Mamy 25 lat i jesteśmy od trzech lat razem. Brak mi pewności siebie w temacie seksu, a bardzo mi na tym zależy. Od czego zacząć? Jak ruszyć? Wiem, że najłatwiej byłoby małymi kroczkami jakoś sugerować, ale nie mam zielonego pojęcia jak. Mam też problem z mówieniem o sobie, nie bardzo potrafię wyrażać emocje. Wiem, że sprawia mi to wiele problemów i komplikuje związek... Jednym z moich fetyszy też jest lateks - nie tylko chciałbym oglądać w nim drugą połówkę, ale także sam w nim być. Kompletnie nie wiem, dlaczego i kompletnie nie wiem, jak zrobić taki coming out w sposób bezpieczny i skuteczny, który nie narazi mnie na odrzucenie emocjonalne". Jak powiedzieć partnerce o swoich preferencjach? Z podobnymi refleksjami zmaga się wiele osób mających mniej standardowe fantazje seksualne. Niestety brak edukacji seksualnej sprawia, że gros z nas ma poczucie, że tego typu pragnienia świadczą z pewnością o zaburzeniach seksualnych i wskazują, że coś jest z nami nie tak. Zwykle ludzie mają przekonanie, że mają ze sobą problem, skoro podnieca ich tzw. zdrada kontrolowana, czyli cuckold albo przebieranie się w lateksowe stroje. Nasz czytelnik pyta, w jaki sposób poinformować partnerkę o swoich preferencjach. Zaczęłabym od tego, by on sam wewnętrznie popracował nad tym, by zaakceptować i zrozumieć swoje potrzeby i by przestać się ich wstydzić. Każdy człowiek ma prawo do swoich fantazji i ich realizacji, o ile nie zagraża to życiu i zdrowiu własnemu oraz partnera i oczywiście kiedy ten wyraża w pełni świadomą zgodę na takie praktyki. Pamiętajmy, że tak naprawdę większość z nas ma swoje prywatne i niestandardowe fantazje seksualne, o których często nie mówi w obawie przed odrzuceniem czy wyśmianiem przez partnera. Zwłaszcza młode osoby lub mające wiele zahamowań i niewiele doświadczeń mogą czuć bardzo silny stres przed pokazaniem swojej seksualności w pełni. Może być to faktycznie spinające, ale warto się przełamać. Ukrywanie miesiącami swoich potrzeb, zwłaszcza gdy są silne, powoduje frustrację i niedomówienia. Powiedzenie otwarcie zawsze będzie wiązało się z pewnym ryzykiem, natomiast z moich obserwacji wynika, że brak rozmowy o seksie może również bardzo niekorzystnie wpłynąć na relację i czasem nawet przyczynić się do jej zatrzymania. Właściwy czas i miejsce Kiedy powiedzieć? Wtedy, kiedy ufamy partnerowi i czujemy się w jego towarzystwie pewnie i bezpiecznie. Jeśli nosimy się z zamiarem wyjawienia swoich preferencji, ale mamy poczucie, że zostaniemy odrzuceni i skrytykowani, to być może część tego głosu wewnętrznego pochodzi z naszych lęków, a część z poczucia, że jeszcze nie do końca czujemy się dobrze z naszym partnerem. Czasami może być to dobry weryfikator, czy na pewno dana osoba jest nam bliska i swobodnie czujemy się w jej towarzystwie. Część z nas potrzebuje czasu, by obnażyć swoje skryte pragnienia drugiej stronie, dlatego nie róbmy niczego na siłę, dajmy sobie czas na oswojenie się ze sobą. Autor listu jest ze swoją partnerką trzy lata - to dużo i mało. Czasami trzy lata to jeszcze niedostateczny czas, by wyjawić w pełni swoje potrzeby zwłaszcza, kiedy druga strona sama jest oceniająca, krytyczna albo też bardzo pozamykana. Kiedy jednak czujemy, że to jest ten moment i mamy gotowość do podzielenia się tematem, rzeczywiście warto zrobić to w przemyślany sposób, w komfortowych dla siebie i drugiej strony okolicznościach. Powiedzenie o fantazjach w pośpiechu, między załatwianiem jakichś innych ważnych spraw, może zostać zbagatelizowane. W klimacie kłótni i pretensji - również nie polecam, bo jeśli zaczniemy od ataku na drugą osobę lub przytyku w rodzaju: "ok, powiem ci, jakie mam fantazje, chociaż znając ciebie, pewnie mnie wyśmiejesz i skrytykujesz", to druga strona z miejsca przybierze postawę obronną i nie będzie otwarta na taką rozmowę. Nie bójmy się języka, nazywania rzeczy po imieniu. Często o seksie nie potrafimy mówić wprost, pewne słowa nie są nam w stanie przejść nam przez gardło, wstydzimy się. Dlatego posługujemy się określeniami medycznymi, albo infantylnymi, opowiadając o swoich tak przecież ważnych potrzebach i pragnieniach. Część osób odczuwa taki dyskomfort na myśl o rozmowie na temat seksu, że zamiast tego woli oglądać pornografię lub całkowicie zamknąć się w sobie. To żadne rozwiązanie! Jak ubrać w słowa? Jak powinna wyglądać taka rozmowa? Przede wszystkim dajcie sobie czas i przestrzeń. Nie miejcie też postawy roszczeniowej, że druga strona absolutnie musi przyklasnąć i w mig zacząć spełniać wasze fantazje. Pozwólcie, by oswoiła się z tematem, przemyślała go, sama poszukała dla siebie miejsca. Często partnerzy początkowo absolutnie nie godzą się na realizację fantazji drugiej strony, dopóki sami wnikliwie nie wgryzą się w temat. Czasami mogą potrzebować czasu, by zastanowić się, w jakiej formie nasze fantazje byłyby dla nich do przyjęcia. Być może z kimś o tym porozmawiać, poczytać, pooglądać filmy? Dajmy partnerom czas na przemyślenie, na poczucie się pewnie w temacie tak, by sam mógł wyznaczyć nam pewne granice, co jest dla niego do przyjęcia, a co absolutnie odrzuca. Nie dzielmy się wszystkimi fantazjami od razu. Najlepiej zacząć od tych delikatniejszych i potraktować rozmowę jako wzajemną wymianę swoich marzeń. Innymi słowy, nie tylko opowiedzieć o naszych ale też i z otwartością posłuchać o fantazjach drugiej strony, biorąc pod uwagę możliwość ich realizacji. Niewykluczone, że oboje partnerzy będą mieli zbliżony do siebie repertuar marzeń erotycznych. Czasami kreatywnie można spróbować poszukać takich aktywności, które zaspokoją oboje i co najważniejsze, nie będą w żaden sposób naruszały naszych granic. Na przykład w przypadku zdrady kontrolowanej pojawia się wiele różnych opcji na jej realizację, czasami bardziej wirtualnych, czasami bez partnera, z jego udziałem lub tylko ograniczających się do opowiadania o tym, jak to z innym mężczyzną było krok po kroku. Czasami cuckold może być też fantazją drugiej strony, skrywaną jednak pieczołowicie, bo według badań jedynie 3 proc. kobiet otwarcie mówi o swoich wyobrażeniach, mimo że panie fantazjują tak samo jak panowie. Nierzadko bywa tak, że partnerzy połowicznie lub od czasu do czasu realizują śmiałe fantazje swoich ukochanych w formie, która również dla nich jest satysfakcjonująca. W przypadku lateksu - może być to na przykład zakładanie maski albo kostiumu lateksowego od czasu do czasu. Więcej problemu może przysporzyć sytuacja, w której nasza fantazja jest zupełnie niepodniecająca dla drugiej strony, a dla nas stanowi niezbędnik do osiągnięcia zadowolenia. Kiedy skorzystać z pomocy? Tutaj warto pochylić się dłużej nad tematem, bo sama rozmowa może nie wystarczyć. Jeśli staje się to powodem frustracji i konfliktów, warto skierować kroki w stronę gabinetu seksuologicznego - specjalista, przyglądając się uważnie specyfice fantazji i samego pacjenta i jego partnerki, może zaproponować optymalne rozwiązanie. Czasami jest to okazja do popracowania nad swoim życiem seksualnym, ale też i do refleksji dotyczącej tego, czego symbolem może być fantazja o lateksie czy o dzieleniu się swoją partnerką z innymi. Masz pytanie? Chcesz się podzielić refleksją? Napisz: @ Źródło: Dziś Dzień Coming Outu i z tej okazji przypominamy, że z szafy należy wychodzić nie tylko bezpiecznie, ale także zgodnie z zasadami języka polskiego. Oto odpowiedź z Poradni Językowej PWN na nasze pytanie o "coming out". Jak to powiedzieć? Szanowni Państwo, wyrażenie coming out – zapisywane właśnie w taki sposób, czyli bez łącznika – już na tyle weszło do języka, że zostało skodyfikowane (por. Wielki słownik ortograficzny PWN, Warszawa 2016). Tak więc nic nie stoi na przeszkodzie, by go używać. Trudniej jest z nawą czynności odnoszącej się do ujawnienia swojej orientacji (lub innej sprawy dotyczącej tożsamości, dotychczas ukrywanej, np. pochodzenia etnicznego). Czasownik wyautować się (ewentualnie: wyoutować się) jest dość kłopotliwy, ponieważ może wywoływać skojarzenia z wyeliminowaniem się skądś, z wyrzuceniem się na aut, z rezygnacji z uczestniczenia w czymś – jego podstawą bowiem jest wyraz aut, który potocznie oznacza sytuację, w której ktoś zostaje wyeliminowany z czegoś, w czym uczestniczył (definicja z SJP PWN: Tymczasem w wyrażeniu coming out główną rolę odgrywa coming, czyli ‘wyjście’. Lepszy byłby już pewnie comingoutować czy comingować. Jak się zdaje, na razie używa się zwrotów omownych: dokonać coming outu, zrobić coming out itd. Katarzyna Kłosińska, Uniwersytet Warszawski Odpowiedź została opublikowana w internetowej Poradni Językowej PWN Po co i jak wychodzić z szafy? Po co wychodzić z szafy? Przede wszystkim dla siebie. Życie w strachu, polegające na ciągłym udawaniu po prostu za dużo kosztuje. Powiedzenie komuś o tym, kim się jest, pozwala pozbyć się ogromnego ciężaru i poczuć się dobrze we własnej skórze. Ale coming out robi się też dla innych. Kiedy osoby LGBT+ wychodzą z szafy, uświadamiają ludziom najprostszą rzecz – to, że istnieją. Pamiętaj, że wyjście z szafy powinno być: BEZPIECZNE Nie musisz dokonywać coming outu, jeśli wiąże się on z jakimś zagrożeniem. DOBROWOLNE Nikt nie może cię do niczego zmuszać, ani mówić o twojej orientacji seksualnej, albo tożsamości płciowej, jeśli tego nie chcesz. NA WŁASNYCH WARUNKACH Tylko ty możesz decydować o tym, jak, kiedy i przed kim dokonasz coming outu. Więcej o wychodzeniu z szafy przeczytasz w broszurze “Jaka znowu szafa?”, która jest częścią “Orientuj się! Pakietu edu o LGBT+”. 12-10-2021 15:48Uczestnicy "Prince Charming" o coming oucie. "Myślałem, że będzie gorzej"11 października przypada Dzień Wyjścia z Szafy. W Polsce pierwsze większe obchody miały miejsce w 2009 roku. Z okazji "Coming Out Day" uczestnicy popularnego programu wspomnieli o tym, jak na ich wieści reagowali 14:00Polska olimpijka robi coming out. "Kocham moją przyszłą żonę"Aleksandra Jarmolińska jest ze swoją partnerką już dziesięć lat. Igrzyska Olimpijskie w Tokio stały się dla niej pretekstem, by otwarcie powiedzieć o swojej homoseksualności. - Chcę móc startować w biało-czerwonych barwach ze świadomością, że mój kraj traktuje mnie z należytą mi godnością - mówi. 01-07-2021 19:13Marta Warchoł pokazała zdjęcie z ukochaną. Obie panie pracują w TVNZdjęcie dziennikarki TVN Marty Warchoł i jej partnerki Iwony Widomskiej jest pięknym zwieńczeniem Miesiąca Dumy. Panie postanowiły podzielić się ze światem swoim uczuciem i odważyły się być sobą. W komentarzach pojawiły się życzenia i 17:35Niewiarygodna odwaga Christine Jorgensen. Była jedną z pierwszych transpłciowych osób w historiiChristine Jorgensen urodziła się w 1926 r. jako George William. W 1950 r. przeszła korektę płci. Dzięki niesamowitej odwadze stała się nieoficjalną rzeczniczką osób LGBT+.09-05-2021 10:11Andrzej Piaseczny dokonał coming outu. Damięcka wymownie skomentowałaAndrzej Piaseczny na antenie radia Zet powiedział, że tekst piosenki "Miłość", która znalazła się na jego najnowszej płycie, jest o nim. Wokalistka dokonał coming outu, a Matylda Damięcka w typowy dla siebie sposób skomentowała jego 14:26"Tak, to jest piosenka o mnie." Andrzej Piaseczny dokonał coming outuNiedawno ukazała się najnowsza płyta Andrzeja Piasecznego "50/50". W tekście utworu "Miłość" padają słowa: "nie możesz zasnąć i przestać śnić, a życie chciałbyś dzielić tylko z nim". - Tak, to jest piosenka o mnie. Mówię o tym z uśmiechem – zapewnia 13:59Znana feministka Agnieszka Graff dokonała coming outu. "To uwalnia od wstydu"Agnieszka Graff jest jedną z najpopularniejszych feministek w Polsce. Niedawno wyznała, że jest w szczęśliwym związku z kobietą. Coming out był dla niej przełomowym 16:28"Kochajcie mnie mamo i tato". Dlaczego akceptacja jest tak ważna?Wiele osób chwali nową kampanię społeczną, a my zapytaliśmy osoby homoseksualne i ich rodziców, czy taka kampania jest potrzebna i czy pomoże przekonać tych, dla których orientacja syna lub córki jest problemem, żeby zaakceptowali swoje dzieci w 18:33Tomasz Raczek wspomina dzień, kiedy wyznał, że jest gejem. "Pamiętam każdą minutę"Tomasz Raczek nigdy nie pożałował, że zdobył się na szczere wyznanie i ogłosił, że jest gejem. Zrobił to w czasach, gdy niechętnie mówiło się o orientacji seksualnej. Krytyk filmowy do końca życia zapamięta dzień, w którym prawda wyszła na jaw. 17-08-2020 17:40Sylwia Chutnik ofiarą homofobicznego ataku. Pisarka boi się żyć w PolsceSylwia Chutnik ogłosiła swój coming out w wywiadzie dla magazynu "Replika". Teraz w rozmowie z "Newsweekiem" znana pisarka i działaczka feministyczna przyznała, że musiała zmierzyć się z homofobią, która w Polsce jest na porządku dziennym. "Czuję strach o najbliższych" - 14:12Marta Morawiecka skomentowała wyznanie siostrzeńca. "Żal mi go bardzo"Kilka dni temu siostrzeniec premiera Mateusza Morawieckiego wyznał na antenie TVN24, że jest gejem. Franciszek Broda przy okazji wystąpienia skrytykował PiS. Sprawę jego coming outu teraz skomentowała Marta 15:31Świąteczny coming out? "Nie odtrącajcie nas tylko dlatego, że nie jesteśmy hetero"– Po tym, jak przyjechałem do domu na święta i wyznałem, że jestem gejem, rodzina nie odezwała się do mnie przez następne dwa miesiące – mówi Mariusz. Dla wielu osób ze społeczności LGBT Boże Narodzenie to najtrudniejszy moment w 11:34Aneta chciałaby bawić się na weselu córki, która ze swoją dziewczyną jest od 12 latZ szafy nie wychodzi się raz. Osoby LGBT robią to nieustannie: gdy zmieniają pracę, idą na imprezę, poznają nowych ludzi. Zawsze jest obawa, że ktoś nie poda ręki, a ktoś inny będzie się śmiał za plecami. O tym, że coming-out nie zawsze jest koszmarem, opowiadają Wiktoria i Aneta. 15-02-2018 16:36"Utop syna w jeziorze". Listy o takiej treści dostawała mama Roberta BiedroniaJeden z niewielu polityków, którzy działają zamiast mówić – Robert Biedroń – opowiedział w "Vogue'u" o tym, że najważniejsza kobieta w jego życiu długo kojarzyła homoseksualizm z pedofilią i AIDS. Na szczęście dziś Helena Biedroń już tylko "biega z tęczową flagą". 21-07-2017 13:19"Seks nie jest potrzebny w związku". Oto aseksualna kobieta, która zakochuje się bez przerwy– Aseksualność naprawdę istnieje i jest wartościowa. Tak samo jak istnieją i są wartościowe związki romantyczne, w których nie ma seksu – opowiada Beth Damiano, dziewczyna, która po latach starania się żyć tak, jak "wszyscy inni", w końcu przyznała przed samą sobą, że seks jej kompletnie nie 21:21Spider-Man mógłby kochać inaczejAndrew Garfield chciałby, aby Spider-Man okazał się 09:58Coming out zniszczył karierę Ruperta EverettaRupert Everett wyznał, że po ujawnieniu homoseksualnej orientacji stracił szansę na dalszą karierę w Hollywood. Aktor, który przed laty oświadczył publicznie, że jest gejem, został natychmiast odsunięty od głównych ról w hollywoodzkich produkcjach. W mediach pojawiła się ostatnio wiadomość, że Michał Szpak dokonał coming outu. Piosenkarz postanowił odnieść się do tych doniesień. "Zrobiłbym to w bardziej spektakularny sposób" Michał Szpak bez wątpienia należy do najbarwniejszych osobowości polskiej sceny muzycznej. Wizerunek piosenkarza wywołuje niemałe kontrowersje w mediach społecznościowych. W czwartek, 15 czerwca wokalista ponownie znalazł się w centrum uwagi. Wszystko przez wpis muzyka, a raczej to, w jaki sposób został odebrany. Michał Szpak opublikował na Instagramie obszerny wpis, w którym zwrócił się do społeczności LGBTQ+. Na podstawie oświadczenia Michała Szpaka magazyn "Replika" oznajmił za pośrednictwem mediów społecznościowych, że piosenka zrobił coming out. Piosenkarz odniósł się do tych doniesień w rozmowie z serwisem dementując plotki. Co powiedział? Michał Szpak dementuje doniesienia o coming oucie! Niedawno opublikowany wpis Michała Szpaka wywołał burzę w sieci. Gwiazdor na obszernym oświadczeniu przyznał, że chciałby, aby świat był w pełni tolerancyjny, dzięki czemu każdy człowiek mógłby żyć zgodnie z własnymi poglądami. Zasugerował, że obecnie w rzeczywistość jest ograniczona wieloma zakazami. Zobacz także: "Prince Charming": Co z drugą edycją show? TVN komentuje Michal Wozniak/East News Queerowa istoto, te słowa queerujemy dla Ciebie. Ten świat, w którym żyjemy, to za mało. Za dużo w nim nakazów, restrykcji, przemocy. Za dużo w nim tych, którzy nas nie znają. Za mało w nim barw, czułości, rozkoszy. Nas w nim za mało. Chcemy innego świata. Świata, w którym jest miejsce dla każdej i każdego. Świata, który zamiast mówić, kim masz być, przekona się, kim jesteś naprawdę (...). Chcemy świata, który uzna każde istnienie, bo każde istnienie jest warte uznania - czytamy we wpisie na Instagramie piosenkarza. W swoim oświadczeniu Michał Szpak kilka razy użył słowa "queerarchia". Określenie to ma oznaczać świat otwarty na ludzi o każdej orientacji i tożsamości. Na koniec stwierdził, że osoby queerowe nigdy nie powinny czuć się samotne i dodał, że sam czuje się jedną z nich. Instagram @michal_szpakofficial Queerarchia to świat, w którym jesteś tym, kim pragniesz być. Queerarchia to świat wolny od stygmatu winy i piętna wstydu. Wolny od tego, co gorsze i lepsze. Świat, w którym możesz być tak męska, tak kobiecy, tak niebinarne, jak tylko jesteś w stanie to sobie wyobrazić (...). Świat, w którym każde istnienie zostanie nie tylko uznane, ale otoczone troską i czułością (...). I jeśli kiedykolwiek, queerowa istoto, poczujesz się sama, to pamiętaj: nigdy nie byłaś, nie jesteś i nie będziesz sama. Bo Queerarchia jest w Tobie! Queerarchia jest we mnie i w każdym, kto chce żyć jej prawem. (...) Bądź z nami, queerami - czytamy dalej. Michal Wozniak/East News Wbrew nagłówkom, które pojawiły się po tym w mediach, Michał Szpak nie zrobił coming outu. Gwiazdor w rozmowie z serwisem ujawnił, że wpis był częścią pewnego projektu, w którym obecnie bierze udział. Tym samym zdementował doniesienia. Jest to oda, która została wystosowana przez organizatora wydarzenia, w którym biorę udział jako juror. Życie miasta nie jest mi obojętne i każda forma wsparcia jest ważna. Miesiąc wolności. Gdybym chciał zrobić coming out, zrobiłbym to w bardziej spektakularny sposób - powiedział Michał Szpak. Michal Wozniak/East News Zobacz także: Qczaj pokazał swojego partnera. To znany tancerz! "Młodszy o 9 lat" zdradził trener Warto przypomnieć, że niedawno Michał Szpak opublikował wzruszający wpis. Śledzicie jego aktywność w mediach społecznościowych? Michal Wozniak/East News Witaj na stronie Orientuj się! – pakietu materiałów edukacyjnych o osobach LGBT+ (lesbijki, geje, osoby biseksualne i transpłciowe). Znajdziesz tu między innymi odpowiedzi na pytania w rodzaju: Dlaczego jedni ludzie są hetero-, a inni homoseksualni? Czy to się leczy? Czy dziecko wychowywane przez parę gejów lub lesbijek będzie homoseksualne? Na temat osób LGBT+ krąży wiele mitów. A ponieważ naszym zdaniem nie ma złych ludzi, tylko źle poinformowani (nazywani też homofobami :)), mamy na to proste rozwiązanie: wiedzę i sprawdzone informacje. Jeśli masz pytania, na które nie widzisz odpowiedzi na stronie, napisz do nas na [email protected]. Czytaj, oglądaj i nie zapomnij opowiedzieć o tej stronie znajomym. Po prostu orientuj się! Spis treści 1. Orientuj się! to garść podstawowych informacji o osobach LGBT+, orientacji seksualnej i tożsamości płciowej oraz odpowiedź na pytania w stylu „czy to normalne?” (uwaga: tak, to normalne 🙂 ) 2. Jaka znowu szafa? jest o coming outach, czyli o mówieniu innym ludziom o swojej orientacji albo tożsamości płciowej, ale też o słuchaniu, gdy ktoś mówi do nas. Odpowiada też na pytanie, dlaczego ludzie w ogóle mówią o tych sprawach. 3. Pomagaj! jest o tym jak… pomagać (wiemy, szokujące) osobom LGBT+ i tłumaczy czym są uprzedzenia i stereotypy. Wyjaśnia też, co to jest homofobia i czy na pewno istnieje (tak, istnieje). 4. Potrzebujesz pomocy? radzi, gdzie możesz znaleźć pomoc, jeśli jesteś osobą LGBT+ i masz z tego powodu jakieś problemy. 5. Równość, czyli co? wyjaśnia takie sprawy jak równe traktowanie i dyskryminacja. Odpowiada też na pytanie, czy równe prawa dla osób LGBT+ to mniej praw dla całej reszty (nie, równość to tyle samo praw). 6. Pary, dzieciaki i śluby! skupia się na rodzinach zakładanych przez osoby LGBT+ i odpowiada na pytanie „czy jak dziecko ma dwie matki albo dwóch ojców, to będzie gejem albo lesbijką?” (zdradzamy: jedno nie ma wpływu na drugie). Możesz też ściągnąć publikację na swój komputer 1. Orientuj się! Niestety, w Polsce o osobach LGBT+ mówi się mało i często nieprawdę (dlaczego tak jest, przeczytasz w broszurce Pomagaj!). W internecie i codziennych rozmowach powtarza się wiele bzdur i mitów. Dlatego warto wyjaśnić kilka spraw. Być może wiesz już co oznacza skrót LGBT+, a może widzisz go po raz pierwszy. Może wiesz, że poszczególne litery określają różne grupy ludzi? Ale kogo konkretnie? Czas wyjaśnić rzeczy, o których sporo osób mówi, ale mało kto rozumie. –> Orientacja seksualna –> Tożsamość płciowa –> Pytania i odpowiedzi –> Tęcza NASTĘPNY ROZDZIAŁ: JAKA ZNOWU SZAFA? POWRÓT DO SPISU TREŚCI 1. Orientuj się! Orientacja seksualna Orientacja seksualna ORIENTACJA SEKSUALNA opisuje: › czy i w kim się zakochujesz, › czy i kto ci się podoba, › czy i z kim chcesz być w związku. Istnieje wiele orientacji! Najczęściej mówi się o trzech z nich: ORIENTACJA HETEROSEKSUALNA – podobają ci się osoby innej płci niż twoja. ORIENTACJA HOMOSEKSUALNA – podobają ci się osoby tej samej płci, co twoja. ORIENTACJA BISEKSUALNA – podobają ci się osoby tej samej i innej płci niż twoja. Orientacja seksualna nie dotyczy tylko seksu, lecz także uczuć i potrzeby bycia blisko z drugą osobą. To, że ktoś uprawia seks z osobami tej czy innej płci, jeszcze o niczym nie świadczy. Społeczność LGBT+ jest różnorodna, dlatego istnieje wiele określeń na poszczególne orientacje, między innymi: LESBIJKI (L) to kobiety, którym podobają się kobiety. GEJE (G) to mężczyźni, którym podobają się mężczyźni. OSOBY BISEKSUALNE (B) to osoby, którym podobają się ludzie tej samej i innej płci, co one. OSOBY QUEER (Q/+) (lub osoby queerowe) to osoby, które nie określają swojej orientacji i tożsamości takimi słowami jak gej, lesbijka, osoba biseksualna czy transpłciowa. Po prostu nie czują, że te słowa dobrze je opisują albo w ogóle nie chcą dzielić ludzi w ten sposób. OSOBY ASEKSUALNE (A/+) nie potrzebują / nie lubią / nie czerpią przyjemności / czerpią niewielką przyjemność z kontaktów seksualnych z innymi osobami. Osoby aseksualne też tworzą związki! OSOBY PANSEKSUALNE (P/+) zakochują się bez względu na płeć drugiej osoby. ! ORIENTACJA SEKSUALNA ≠ TOŻSAMOŚĆ PŁCIOWA – to dwie różne rzeczy ! POCZĄTEK ROZDZIAŁU: ORIENTUJ SIĘ! NASTĘPNY ROZDZIAŁ: JAKA ZNOWU SZAFA? POWRÓT DO SPISU TREŚCI 1. Orientuj się! Tożsamość płciowa Tożsamość płciowa TOŻSAMOŚĆ PŁCIOWA to wewnętrzna świadomość swojej płci. Opisuje to, do jakiej płci przynależysz – do tej, którą przypisano ci przy urodzeniu, a może do innej? Płeć w nauce definiuje cały szereg cech płciowych i nie da się ich wszystkich sprawdzić „na oko”. Mimo to, tuż po narodzinach, lekarz patrzy, jak wygląda dziecko, i na podstawie widocznych cech anatomicznych oznacza: K – kobieta, lub M – mężczyzna. To oznaczenie wpisuje się w akt urodzenia i do kolejnych dokumentów. Czasem płeć nie zgadza się z tym, co zostało wpisane w dokumentach. To znaczy, że osoba jest TRANSPŁCIOWA (T). Kiedy płeć osoby jest zgodna z tym, w jaki sposób ją oznaczono, to znaczy, że osoba jest CISPŁCIOWA. Zdarza się, że cechy płciowe jednej osoby (genetyczne, anatomiczne i fizjologiczne) nie wpisują się w najczęstszy podział – to znaczy, że część z nich jest „męska”, a część „żeńska”. Oznacza to, że osoba jest INTERPŁCIOWA (I). TRANS KOBIETA to kobieta, która po narodzinach została oznaczona jako „mężczyzna”. TRANS MĘŻCZYZNA to mężczyzna, który po narodzinach został oznaczony jako „kobieta”. OSOBA NIEBINARNA to osoba, której płeć nie pasuje do prostego podziału na kobiety i mężczyzn. Może być na przykład gdzieś pomiędzy kobietą a mężczyzną, może mieć płynną tożsamość płciową, albo może wcale nie identyfikować się z płcią i być zupełnie poza tymi kategoriami. W codziennym życiu bazujemy na stereotypach. Widząc osobę, która wygląda stereotypowo „męsko”, zakładamy, że mamy do czynienia z mężczyzną. Żeby uniknąć takich sytuacji, osoby trans często przechodzą TRANZYCJĘ. Tranzycja to proces dopasowania ekspresji (wyglądu, zachowania, głosu, imienia) do swojej płci. Składa się z wielu elementów i czasem trwa wiele lat. Nie każda osoba trans przechodzi przez wszystkie możliwe elementy tranzycji. Możliwe ELEMENTY TRANZYCJI: › tranzycja społeczna – np. coming out (powiedzenie komuś o swojej tożsamości), używanie innego imienia, zmiana ekspresji. › tranzycja prawna / formalna – proces uzgodnienia płci, czyli dopasowanie płci oznaczonej w dokumentach do płci danej osoby. › terapia korekty płci – np terapia hormonalna, operacje korekty płci. ! ORIENTACJA SEKSUALNA ≠ TOŻSAMOŚĆ PŁCIOWA – to dwie różne rzeczy ! POCZĄTEK ROZDZIAŁU: ORIENTUJ SIĘ! NASTĘPNY ROZDZIAŁ: JAKA ZNOWU SZAFA? POWRÓT DO SPISU TREŚCI 1. Orientuj się! Pytania i odpowiedzi Dlaczego ktoś jest hetero, a ktoś inny homo, albo bi? Naukowcy są zgodni co do tego, że orientacja ma przede wszystkim podłoże biologiczne (w grę wchodzą geny i hormony) i dostajemy ją w pakiecie razem z kolorem oczu. Najważniejsze światowe towarzystwa psychologiczne uznają też, że orientacja rodziców nie wpływa na orientację dzieci, czyli nie można nikogo „wychować”, żeby był np. homoseksualny. Czy to normalne? Każda orientacja jest normalna 🙂 Osób homoseksualnych i biseksualnych jest mniej, niż heteroseksualnych, ale osób rudych też jest mniej niż ludzi z włosami blond albo czarnymi, a osób leworęcznych mniej niż praworęcznych. Wszystkie są normalne, bo natura jest różnorodna! Ile jest osób LGBT+? Z badań wynika, że w każdym społeczeństwie średnio od 5 do 10 procent populacji to osoby LGBT+.vCzyli w Polsce jest ok. 2 milionów gejów, lesbijek, osób bi- i transpłciowych. Są kraje, w których ludzie mówią, że „nie ma tam gejów i lesbijek”, ale to nieprawda. Po prostu nie chcą ich widzieć, albo osoby te ukrywają się, bo nie czują się bezpiecznie. Czy to się leczy? Nie, bo żadna orientacja nie jest chorobą! Natura jest różnorodna i ludzie też. Poza tym orientacja to w dużym stopniu cecha biologiczna, więc próba jej zmiany przypomina zakładanie szkieł kontaktowych, żeby zmienić komuś kolor oczu. Jasne, że będą wyglądać inaczej, ale prawdziwy kolor się nie zmieni. No i kiedyś trzeba będzie te szkła zdjąć… Czy orientację można zmienić? Próba zmiany czyjejś orientacji nie ma sensu. Przecież nikt nie może cię zmusić do zakochania się albo uprawiania seksu z kimś, z kim nie chcesz tego robić. Namawianie lesbijki, żeby była w związku z chłopakiem jest tak samo niemądre, jak przekonywanie chłopaka hetero, żeby “został gejem”. Czy orientację widać? Sposób ubierania się, zachowania, czy mówienia ma niewiele wspólnego z orientacją. To, że geja, lesbijkę albo osobę bi można poznać po wyglądzie – bo geje są “kobiecy”, a lesbijki “męskie” to stereotyp, czyli takie leniwe uogólnienie, które jest nieprawdziwe. Jasne, że są geje, którzy – jak powiedziałaby niejedna babcia – mają “dziewczęcą urodę”, ale są też tacy, którzy pół życia spędzają na siłowni i wyglądają jak typowy maczo. Tak samo są lesbijki, które mają krótkie włosy i chodzą tylko w spodniach, ale są też takie, które mogłyby zagrać księżniczkę w bajce Disneya. Po czym poznać jaką mam orientację? Po tym w kim się zakochujesz, z kim chcesz być blisko albo uprawiać seks, i z kim – być może – chcesz się związać. To jak wyglądasz, chodzisz i mówisz nie ma tutaj znaczenia. Nie ma też żadnego super testu, który odpowie na to pytanie lepiej od ciebie. POCZĄTEK ROZDZIAŁU: ORIENTUJ SIĘ! NASTĘPNY ROZDZIAŁ: JAKA ZNOWU SZAFA? POWRÓT DO SPISU TREŚCI 1. Orientuj się! Tęcza Różnorodność społeczności LGBT+ symbolizuje TĘCZA, a zwłaszcza tęczowa flaga. Oprócz tęczy, różne tożsamości i orientacje mają swoje własne flagi. Małą ściągę z różnych flag znajdziesz w innej mini-książeczce, Mówię, jak jest. Zawsze fajnie jest znaleźć kogoś, kto ma podobne doświadczenia i mierzy się z podobnymi trudnościami – dlatego społeczność LGBT+ trzyma się razem! POCZĄTEK ROZDZIAŁU: ORIENTUJ SIĘ! NASTĘPNY ROZDZIAŁ: JAKA ZNOWU SZAFA? POWRÓT DO SPISU TREŚCI 2. Jaka znowu szafa? Jaka znowu szafa? Taka, w której się siedzi. Nie wiesz, dlaczego ktoś chciałby siedzieć w zamkniętej szafie? No to czytaj dalej 🙂 ) W naszym społeczeństwie najczęściej zakłada się, że każda napotkana osoba jest heteroseksualna. Tak samo jest z tożsamością płciową. Zakładamy, że wszyscy czują się świetnie z tą płcią, którą dostali przy urodzeniu. W serialach, filmach, książkach i grach komputerowych, „para” to prawie zawsze dziewczyna i chłopak. Uczymy się tego od dzieciństwa i nie bierzemy pod uwagę, że może być inaczej. Bardzo możliwe, że ty też tak robisz. Tylko że świat jest trochę bardziej skomplikowany! I nikt by o tym nie wiedział, gdyby osoby LGBT+ nie mówiły o sobie otwarcie. –> Coming out –> –> Pytania i odpowiedzi –> Zastanawiasz się nad coming outem? POPRZEDNI ROZDZIAŁ: ORIENTUJ SIĘ! | NASTĘPNY ROZDZIAŁ: POMAGAJ! POWRÓT DO SPISU TREŚCI 2. Jaka znowu szafa? Coming out Coming out Wyjście z szafy albo coming out to właśnie powiedzenie komuś o swojej orientacji seksualnej lub tożsamości płciowej. Za każdym razem, kiedy ktoś mówi nam o tym, że jest gejem, lesbijką, osobą biseksualną lub transpłciową, rozbija uproszczony obraz świata, do którego nas przyzwyczajono. Dla obu stron może to być trudne, a nawet straszne. Możesz nie wiedzieć, jak się zachować, bo przecież nikt cię nigdy nie przygotował na taką sytuację… Jednak równie straszne jest bycie gejem, lesbijką, osobą biseksualną lub transpłciową i niemówienie o tym. Dlaczego? Bo orientacja i tożsamość płciowa są jednymi z naszych najbardziej podstawowych cech. W końcu decydują o tym, w kim się zakochamy, z kim założymy rodzinę i o tym, jaka jest nasza płeć. Wyobraź sobie ciągłe udawanie i życie w strachu, że ktoś cię „rozpozna” i zrobi ci krzywdę. To bardzo trudne i wyniszczające psychicznie. Niestety, wiele osób LGBT+ po prostu boi się mówić o sobie otwarcie. Albo przez całe lata – a czasem nawet całe życie – udają, że są takie jak większość (czyli heteroseksualne lub cispłciowe), albo mówią o sobie tylko najbliższym, zaufanym osobom. Określenie „bycie w szafie” nie brzmi specjalnie groźnie, ale potrafi być naprawdę strasznym doświadczeniem. Przecież nikt nie powinien być gnębiony i zastraszany z powodu tego, kim jest. Jeśli chcesz dowiedzieć się, jak reagować na czyjeś wyjście z szafy, zajrzyj do rozdziału POMAGAJ! POCZĄTEK ROZDZIAŁU: JAKA ZNOWU SZAFA? POPRZEDNI ROZDZIAŁ: ORIENTUJ SIĘ! | NASTĘPNY ROZDZIAŁ: POMAGAJ! POWRÓT DO SPISU TREŚCI 2. Jaka znowu szafa? Zobacz, co o swoich coming outach i samoakceptacji w rozmowie z Anją Rubik mówią Michał, Patrycja, Alek i Hubert. Polecamy też książkę POCZĄTEK ROZDZIAŁU: JAKA ZNOWU SZAFA? POPRZEDNI ROZDZIAŁ: ORIENTUJ SIĘ! | NASTĘPNY ROZDZIAŁ: POMAGAJ! POWRÓT DO SPISU TREŚCI 2. Jaka znowu szafa? Pytania i odpowiedzi Kto wychodzi z szafy? Geje, lesbijki, osoby biseksualne i transpłciowe wychodzą z szafy, żeby nie żyć w kłamstwie i nie musieć udawać kogoś, kim nie są. Ale tak naprawdę to osoby hetero nieustannie pokazują swoją orientację! Kiedy noszą obrączkę albo opowiadają o wakacjach z mężem lub żoną. Tylko że ich orientacja nikogo nie zaskoczy i nie narazi ich na przemoc. Po co to robić? Przede wszystkim dla siebie. Życie w strachu, polegające na ciągłym udawaniu, po prostu za dużo kosztuje. Powiedzenie komuś o tym, kim się jest, pozwala pozbyć się ogromnego ciężaru i poczuć się dobrze we własnej skórze. Ale coming out robi się też dla innych. Kiedy osoby LGBT+ wychodzą z szafy, uświadamiają ludziom najprostszą rzecz – to, że istnieją. A po co im te parady i marsze? Marsze są okazją do przypomnienia o tym, że osoby LGBT+: istnieją, chcą być traktowane na równi z innymi, są różnorodne. Na marszach i paradach pojawiają się też osoby hetero, które chcą pokazać swoje poparcie dla całej społeczności LGBT+. Dla wielu osób to również jedyna okazja w roku, żeby bez strachu przejść ulicą swojego miasta, trzymając za rękę ukochaną osobę. To połączenie imprezy, święta i demonstracji politycznej. Dlaczego znane osoby wychodzą z szafy? Żeby pokazać ludziom, że osoby LGBT+ są różnorodne i np. wykonują najróżniejsze zawody. Może wydawać ci się to śmieszne, ale wiele osób jest bardzo zaskoczonych tym, że gej może być bokserem, lesbijka aktorką, a transpłciowa kobieta modelką. Myśl o tym, że ktoś sławny i podziwiany jest osobą LGBT+, dodaje też sił i nadziei młodym i ukrywającym się osobom. Ale orientacja to przecież prywatna sprawa? I tak, i nie. Wyobraź sobie parę – chłopaka i dziewczynę – którzy bardzo się kochają i chcą wziąć ślub. Mogą mieć różne problemy, ale na pewno nie będą mieć kłopotów dlatego, że są parą różnej płci. A teraz wyobraź sobie, że to para dwóch chłopaków albo dwóch dziewczyn. Sytuacja od razu się zmienia, bo nie tylko nie mogą się pobrać (polskie prawo nie uznaje małżeństw osób tej samej płci), ale mogą mieć mnóstwo innych trudności. Całkiem możliwe, że ukrywają swój związek przed swoimi rodzinami i znajomymi w szkole albo w pracy. Może boją nawet się przytulić albo iść ulicą trzymając się za ręce? To wszystko dlatego, że w każdej sytuacji, w której mają do czynienia z innymi ludźmi, ich orientacja seksualna przestaje być ich prywatną sprawą. POCZĄTEK ROZDZIAŁU: JAKA ZNOWU SZAFA? POPRZEDNI ROZDZIAŁ: ORIENTUJ SIĘ! | NASTĘPNY ROZDZIAŁ: POMAGAJ! POWRÓT DO SPISU TREŚCI 2. Jaka znowu szafa? Zastanawiasz się nad coming outem? Być może jesteś osobą LGBT+, zastanawiasz się nad własnym coming outem i masz pytania? Pamiętaj, że twoje wyjście z szafy powinno być: bezpieczne – nie musisz dokonywać coming outu, jeśli wiąże się on z jakimś zagrożeniem. dobrowolne – nikt nie może cię do niczego zmuszać, ani mówić o twojej orientacji seksualnej, albo tożsamości płciowej, jeśli tego nie chcesz. na własnych warunkach – tylko ty możesz decydować o tym, jak, kiedy i przed kim dokonasz coming outu. Czy muszę wyjść z szafy? Nie. Decyzja należy wyłącznie do ciebie i nikt nie może cię do niczego zmusić. Każda osoba LGBT+ sama wykonuje coś w rodzaju rachunku zysków i strat. Jeśli nie chcesz żyć w ukryciu i masz obok kogoś, z kim wiesz, że możesz pogadać, możesz zdecydować się na wyjście z szafy. Jeśli nie masz takiej osoby w najbliższym otoczeniu, możesz wstrzymać się z decyzją do czasu, gdy ją znajdziesz. Kiedy to zrobić? Ty decydujesz. Dla bardzo wielu osób każdy dzień spędzony w szafie jest koszmarem i chcą z tym jak najszybciej skończyć. Jednak czasem warto zaczekać na odpowiedni moment i odpowiednią osobę, z którą można porozmawiać. Jeśli masz wybór pomiędzy szybkim, ale ryzykownym coming outem przed kimś, kto może źle zareagować i w jakiś sposób cię skrzywdzić, a zaczekaniem na bezpieczniejszą sytuację – możesz uznać, że lepiej poczekać. Przed kim wyjść z szafy? Przed kimś, komu ufasz, kto nie ogłosi tego całemu światu i kto okaże ci zrozumienie i wsparcie. Efektem wyjścia z szafy powinno być poczucie bycia akceptowanym lub akceptowaną, a nie dodatkowy stres i pognębienie. Dlatego warto zacząć od rozmowy z przyjacielem lub przyjaciółką. W końcu kto rozumie nas lepiej, niż przyjaciele? Jeśli uważasz, że to zły pomysł, dalej mamy dla ciebie kilka wskazówek. Jak wyjść z szafy przed rodzicami? Wyjście z szafy przed rodzicem lub rodzicami może być nie tylko bardzo trudne (wiele osób ma trudności z rozmawianiem z rodzicami na głębsze tematy), ale też ryzykowne. Niektóre osoby LGBT+ czekają aż będą pełnoletnie i mniej zależne od swoich rodziców i podejmują temat dopiero, gdy – na przykład – wyprowadzą się z domu na studia, albo zaczną pracę w innym mieście. Reakcje rodziców mogą być bardzo różne: od kompletnego zaskoczenia do pokiwania głową i stwierdzenia, że “tak właśnie myśleli”. Od przytulenia i powiedzenia, że nic się nie zmienia między wami, po płacz, krzyki i obwinianie siebie lub ciebie. Niektórzy rodzice przede wszystkim boją się o przyszłość dziecka i gdy słyszą, że jest LGBT+, to w ich głowie pojawia się długa lista zagrożeń. Ten strach może sprawić, że zareagują smutkiem lub agresją. Jeśli mają małą wiedzę, mogą namawiać cię do “zmiany orientacji” albo mówić, że “to ci przejdzie”. Jeśli są religijni, mogą straszyć piekłem albo wysyłać na przymusową “terapię” prowadzoną przez księdza. Pamiętaj, że złe reakcje wynikają najczęściej z dwóch rzeczy: braku wiedzy i strachu. Dla niektórych rodziców akceptacja orientacji lub tożsamości dziecka wymaga trochę czasu. Jeśli poświęcą go na zdobycie wiedzy o osobach LGBT+ i uspokojenie emocji, powinno być ok. W przerobieniu tematu może pomóc kontakt ze stowarzyszeniem Akceptacja, które zrzesza rodziców osób LGBT+. I najważniejsze: akceptacja i wspieranie swojego dziecka to obowiązek każdego rodzica. Masz prawo tego wymagać. Natomiast żaden rodzic nie ma prawa wymagać od ciebie zmiany tego, na co nie masz wpływu – twojej orientacji seksualnej i tożsamości płciowej. POCZĄTEK ROZDZIAŁU: JAKA ZNOWU SZAFA? POPRZEDNI ROZDZIAŁ: ORIENTUJ SIĘ! | NASTĘPNY ROZDZIAŁ: POMAGAJ! POWRÓT DO SPISU TREŚCI 3. Pomagaj! Niestety, zbyt często geje, lesbijki, osoby biseksualne i transpłciowe w Polsce padają ofiarami przemocy. Nierzadko czują się gorsze, nieważne i atakowane ze wszystkich stron. I to właśnie dlatego pomoc ze strony osób hetero i cis jest taka ważna! –> Dlaczego osoby LGBT+ potrzebują pomocy? –> Stereotypy, homofobia –> Pytania i odpowiedzi POPRZEDNI ROZDZIAŁ: JAKA ZNOWU SZAFA? | NASTĘPNY ROZDZIAŁ: POTRZEBUJESZ POMOCY? POWRÓT DO SPISU TREŚCI 3. Pomagaj! Dlaczego osoby LGBT+ potrzebują pomocy? Niby dlaczego osoby LGBT+ potrzebują pomocy? Osoby LGBT+ są wyzywane, bite, wyrzucane z domu albo dręczone w szkole tylko dlatego, że są LGBT+. Badania pokazują, że młode osoby LGBT+ mają myśli samobójcze o wiele częściej, niż ich hetero rówieśniczki i rówieśnicy. Żeby tego uniknąć, nie wychodzą z szafy i muszą sobie z tym wszystkim radzić same. Czasem nawet ich bliscy nie wiedzą, że potrzebują pomocy. To nie moja sprawa Na pewno znasz jakąś osobę LGBT+, choć możliwe, że o tym nie wiesz. Być może to znajomy, przyjaciel albo ktoś z rodziny. Być może ktoś, kto uczy cię w szkole. Osoby LGBT+ nie żyją na innej planecie, tylko dookoła ciebie. To co mówisz i robisz wpływa na ich życie i dlatego to JEST twoja sprawa. POCZĄTEK ROZDZIAŁU: POMAGAJ! POPRZEDNI ROZDZIAŁ: JAKA ZNOWU SZAFA? | NASTĘPNY ROZDZIAŁ: POTRZEBUJESZ POMOCY? POWRÓT DO SPISU TREŚCI 3. Pomagaj! Stereotypy, homofobia Nie wiesz od czego zacząć? Zacznij od początku 🙂 Żeby zrozumieć dlaczego ludzie źle traktują osoby LGBT+, warto poznać kilka terminów. STEREOTYP to przypisywanie cechy albo sposobu zachowania wszystkim osobom należącym do jakiejś grupy. Stereotyp może być pozytywny, np. „Geje są bardzo wrażliwi i są świetnymi artystami”. Albo negatywny, np. „Lesbijki nienawidzą mężczyzn”. Wszystkie stereotypy są fałszywe, bo zakładają, że wszyscy ludzie z jakiejś grupy są tacy sami. To nieprawda – ludzie są z natury różnorodni. Stereotypy to po prostu mity, które ludzie lubią powtarzać, bo bardzo upraszczają im świat. Są wygodne, gdy nie chce się za dużo myśleć Niestety ludzie zbyt często w nie wierzą. UPRZEDZENIE to negatywne nastawienie do kogoś, tylko dlatego, że należy do jakiejś grupy. Np. „nie lubię jej, bo jest ruda”. Uprzedzenia bardzo często opierają się na stereotypach i mitach, np. „nie lubię rudych, bo są fałszywi”. Uprzedzenia, pogarda i przemoc wobec gejów i lesbijek dlatego, że są gejami i lesbijkami to HOMOFOBIA. W przypadku osób biseksualnych mówi się o BIFOBII, a gdy chodzi o osoby transpłciowe – TRANSFOBII. Homofobia, bifobia i transfobia mogą objawiać się dwiema formami przemocy: Wyzywanie, wyśmiewanie, obgadywanie za plecami, czy grożenie to PRZEMOC PSYCHICZNA. Oczywiście może ona przybrać setki innych form – ludzie są bardzo kreatywni, gdy chodzi o gnębienie innych. Z kolei PRZEMOC FIZYCZNA to nie tylko pobicie, ale też szturchanie, popychanie albo dotykanie kogoś, gdy ta osoba tego nie chce. Pamiętaj, osoby LGBT+ różnią się między sobą. Mają różne marzenia, plany, wady i zalety. Różnie patrzą na świat. Spróbuj podchodzić do wszystkiego z otwartą głową i nie oceniać kogoś negatywnie tylko dlatego, że w czymś różni się od ciebie. POCZĄTEK ROZDZIAŁU: POMAGAJ! POPRZEDNI ROZDZIAŁ: JAKA ZNOWU SZAFA? | NASTĘPNY ROZDZIAŁ: POTRZEBUJESZ POMOCY? POWRÓT DO SPISU TREŚCI 3. Pomagaj! Pytania i odpowiedzi Nie ma czegoś takiego jak homofobia! Niestety, jest. Prawie każda osoba LGBT+ mogłaby opowiedzieć jakąś historię o przemocy. O obraźliwych żartach i wyzwiskach rzucanych przez obcych, a czasem też własną rodzinę. O pobiciu, którego nigdy nie zgłosiła ze strachu przed zachowaniem policjantów. O wyrzuceniu z domu albo z pracy po coming oucie. Wystarczy ich tylko posłuchać. Na przykład mówienie, że ktoś ma „pedalskie spodnie” to homofobia, bo: zakłada, że wszyscy geje wyglądają w określony sposób (stereotyp), zakłada, że ludzi można nie lubić za spodnie, które noszą (uprzedzenie), używa słowa „pedał”, które jest obraźliwe (przemoc psychiczna). Albo taka historia: twój kolega z klasy, Piotrek, któregoś dnia przestał przychodzić do szkoły. Wychowawca powiedział wam, że Piotrek jest osobą transpłciową – tak naprawdę jest dziewczyną i ma na imię Kaśka. Kiedy Kaśka zaczęła znów przychodzić na lekcje, kilka osób śmiało się z niej, wyzywało od „psychicznych” i „nienormalnych” i mówiło do niej „Piotrek”. To z kolei przykład transfobii, bo: zakłada, że osoby transpłciowe są chore psychicznie i „nienormalne” i można je z tego powodu źle traktować (mit i uprzedzenie), wyśmiewanie, wyzywanie, ignorowanie tożsamości płciowej (misgenderowanie) i używanie niewłaściwego imienia (deadnaming) to przemoc psychiczna. Jak im tak źle, to dlaczego nic o tym nie wiem? Osobom, których nigdy nie spotkało nic złego z powodu ich orientacji i tożsamości płciowej, może być trudno wyobrazić sobie życie w ciągłym strachu z tego powodu. Ale właśnie dlatego głos sojuszników i sojuszniczek hetero i cis robi różnicę, bo trudniej ich zignorować. Wielu ludzi po prostu nie słucha osób LGBT+. Jak być sojusznikiem? Jeśli chcesz być sojusznikiem lub sojuszniczką osób LGBT+: ZDOBYWAJ WIEDZĘ – wiedza jest najlepszą bronią w starciu z uprzedzeniami. Nasze materiały to dobry początek, jednak nic nie zastąpi bezpośredniego kontaktu z drugim człowiekiem, dlatego warto uzupełnić je rozmowami z osobami LGBT+. REAGUJ – obojętność sprawia, że ludzie nie widzą nic złego w homo-, bi- i transfobii. Gdy ktoś obraża, wyśmiewa albo gnębi osobę LGBT+, mów głośno, że tak się nie robi. ROZMAWIAJ – rozmawiaj ze znajomymi i rodziną. Rozwalaj stereotypy i uprzedzenia swoją wiedzą. Rozmawiaj z osobami LGBT+, żeby lepiej je poznać i zrozumieć. WSPIERAJ – liczy się każdy gest. Wysłuchanie, przytulenie albo nawet posiedzenie z kimś przez kilka minut, może czasem uratować życie. SŁUCHAJ I NIE OCENIAJ – każdy człowiek jest inny i ma własną historię. Osoby LGBT+ różnią się między sobą. Mają różne marzenia, plany, wady i zalety. Różnie patrzą na świat. Spróbuj podchodzić do innych z otwartą głową i nie oceniać kogoś negatywnie tylko dlatego, że różni się od ciebie. Jeśli będziesz robić te rzeczy to… Gratulacje! Będziesz sojusznikiem/sojuszniczką osób LGBT+! Kto pomaga? –> Pytania i odpowiedzi –> Społeczność POPRZEDNI ROZDZIAŁ: POMAGAJ! | NASTĘPNY ROZDZIAŁ: RÓWNOŚĆ, CZYLI CO? POWRÓT DO SPISU TREŚCI 4. Potrzebujesz pomocy? Kto pomaga? Kto pomaga? Tak jak wszyscy, osoby LGBT+ różnią się między sobą, czasem nawet bardzo 🙂 Z drugiej strony, są rzeczy, które je łączą: np. podobne przeżycia i doświadczenia (takie jak coming out), albo problemy (takie jak relacje z rodzicami). Poza tym nikt nie chce być sam, a spotkanie z drugą osobą LGBT+ może naprawdę dodać sił. Właśnie dlatego powstają kolejne inicjatywy, które pomagają osobom LGBT+ nawiązać ze sobą kontakt. Jeśli masz ochotę spotkać się lub zacząć działać, sprawdź, gdzie możesz to zrobić. Zajrzyj do mapki na Znajdziesz tam listę organizacji i grup, które działają w poszczególnych województwach. Oprócz grup, w których spotkasz inne osoby w podobnej sytuacji, istnieją też miejsca, do których można wprost zwrócić się o pomoc. Spis takich miejsc znajdziesz na To lista miejsc i telefonów/mejli zaufania, które oferują fachową i darmową pomoc psychologiczną dla osób LGBT+. Są tam osoby, które cię wysłuchają, podpowiedzą, jak możesz sobie pomóc i co robić dalej. Proszenie o pomoc to nie słabość! To najlepsze, co możesz dla siebie zrobić. To oznaka siły i troski. POCZĄTEK ROZDZIAŁU: POTRZEBUJESZ POMOCY? POPRZEDNI ROZDZIAŁ: POMAGAJ! | NASTĘPNY ROZDZIAŁ: RÓWNOŚĆ, CZYLI CO? POWRÓT DO SPISU TREŚCI 4. Potrzebujesz pomocy? Pytania i odpowiedzi Nikt nie wie, że jestem gejem/ lesbijką. Boję się, że ktoś się dowie… Życie w strachu jest okropne, ale decyzja o wyjściu z szafy należy wyłącznie do ciebie. Powiedzenie prawdy nawet jednej zaufanej osobie może bardzo pomóc. Porady, jak przygotować się do rozmowy, znajdziesz w rozdziale Jaka znowu szafa? Jestem osobą transpłciową. Nie wiem, co mam robić. Zanim zaczniesz coś robić, skontaktuj się z Fundacją Trans-Fuzja, która zajmuje się pomocą osobom transpłciowym. Szukając informacji o transpłciowości na własną rękę, pamiętaj żeby korzystać z zaufanych źródeł, takich jak strony internetowe organizacji pomocowych. Moi rodzice nigdy mnie nie zaakceptują! Dla wielu rodziców coming out ich dziecka jest ciężką próbą. Jednak rodzice okazują się czasem bardziej otwarci (i lepiej zorientowani), niż myślisz. Warto zadbać o to, żeby mieli dostęp do prawdziwych informacji. Pomocny może być też kontakt ze Stowarzyszeniem Akceptacja. Czy jak jestem LGBT+, to zawsze będę sam / sama? Jasne, że nie! W samej Polsce jest około 2 milionów osób LGBT+. To przecież tłum 🙂 Jest coraz więcej grup i organizacji, które organizują spotkania i inne wydarzenia albo prowadzą grupy dyskusyjne i fora w internecie. Znajdziesz tam osoby, które cię zrozumieją i zaakceptują. Jako osoba LGBT+ możesz słyszeć głupie pytania zadawane czasem ze złośliwości, a czasem z niewiedzy. Oto kilka pomysłów, jak na nie reagować: Podejdź do tego z dystansem: To od kiedy jesteś gejem/lesbijką/osobą trans? A od kiedy ty jesteś hetero? Skąd wiesz, że jesteś gejem, jak nigdy nie spałeś z kobietą? A skąd wiesz, że jesteś hetero, jak nigdy nie spałeś z facetem? Odwołuj się do dobrych, naukowych źródeł: Wiesz, że to nienormalne? Lekarze i psycholodzy mówią co innego. Zwracaj uwagę na absurdy, odwracając sytuację: Musisz się tak obnosić z byciem lesbijką? Przestanę, jak ty już nigdy nie pokażesz się ze swoim chłopakiem. Teraz mówisz, że jesteś homo, ale pewnie ci przejdzie. Jak tobie przejdzie bycie hetero. POCZĄTEK ROZDZIAŁU: POTRZEBUJESZ POMOCY? POPRZEDNI ROZDZIAŁ: POMAGAJ! | NASTĘPNY ROZDZIAŁ: RÓWNOŚĆ, CZYLI CO? POWRÓT DO SPISU TREŚCI 4. Potrzebujesz pomocy? Społeczność Być może trudno ci tak teraz myśleć, ale bycie lesbijką, gejem, osobą biseksualną lub transpłciową ma swoje zalety! To prawda, że należysz do mniejszości, ale to bardzo fajna mniejszość, która z roku na rok coraz bardziej przypomina społeczność. SPOŁECZNOŚĆ to grupa osób, które nie tylko łączy jakaś cecha, ale też pomagają sobie nawzajem. Dlatego bycie LGBT+ to też szansa na poznanie świetnych ludzi! Jeśli ktoś robi ci coś złego, wykorzystaj namiary na organizacje, które ci podajemy, i głośno mów o tym, że potrzebujesz pomocy. Nawiązuj też kontakty z innymi osobami LGBT+. Może ty też możesz komuś pomóc? Jeszcze raz, dla przypomnienia – pod linkami poniżej znajdziesz kontakt do polskich organizacji LGBT+ oraz do darmowej pomocy psychologicznej: POCZĄTEK ROZDZIAŁU: POTRZEBUJESZ POMOCY? POPRZEDNI ROZDZIAŁ: POMAGAJ! | NASTĘPNY ROZDZIAŁ: RÓWNOŚĆ, CZYLI CO? POWRÓT DO SPISU TREŚCI 5. Równość, czyli co? Czy osobom hetero jest teraz lepiej, bo lesbijkom, gejom i osobom bi jest gorzej? Czy osobom trans trzeba utrudniać życie? Co to jest dyskryminacja? I o co chodzi w równym traktowaniu? –> Dyskryminacja, równość –> Pytania i odpowiedzi –> Jakie mam prawa? POPRZEDNI ROZDZIAŁ: POTRZEBUJESZ POMOCY? | NASTĘPNY ROZDZIAŁ: PARY, DZIECIAKI I ŚLUBY! POWRÓT DO SPISU TREŚCI 5. Równość, czyli co? Dyskryminacja, równość Pewnie wiesz, że wcale nie tak dawno temu, w większości krajów świata kobiety nie mogły głosować w wyborach ani być kandydatkami na państwowe stanowiska. Albo że w Stanach Zjednoczonych osoby czarnoskóre musiały chodzić do osobnych szkół i siadać w specjalnie wyznaczonych miejscach w autobusach. Zabronione były też małżeństwa między osobami białymi i czarnoskórymi. Takie było prawo. Czyli prawo było tak napisane, żeby całe grupy ludzi nie mogły robić czegoś, co w teorii należy się wszystkim. Z czasem ludzie zrozumieli, że nie można traktować kogoś gorzej z powodu płci albo koloru skóry i prawo zmieniono (choć niestety sporo osób zachowało różne uprzedzenia). A jak to wygląda w przypadku osób LGBT+? Żeby wejść w czyjeś buty i zrozumieć jego lub jej sytuację wystarczy trochę wyobraźni i otwartości 🙂 Wyobraź sobie, że to osoby heteroseksualne są w mniejszości, a większość jest homoseksualna. Z tego powodu osoby hetero są gorzej traktowane. Kiedy chłopak zakochuje się w dziewczynie, zaczyna być gnębiony w szkole. Kiedy dowiadują się o tym rodzice, grożą mu wyrzuceniem z domu albo wysyłają na przymusowe “leczenie” do psychiatry. Wszyscy mówią mu, że jest „zboczony”, bo kochanie dziewczyny jest sprzeczne z naturą albo tym, co mówi ksiądz. Wyobraź sobie, że nauczycielka, która mieszka z mężczyzną, boi się że straci pracę, gdy ktoś się o tym dowie. Dlatego unika mówienia o swoim życiu prywatnym. Gdy koleżanki albo uczniowie pytają dlaczego nie ma obrączki, udaje, że żyje sama. W końcu ktoś się dowiaduje i rodzice mówią, że nie chcą, żeby „taka osoba” uczyła ich dzieci. To wszystko przykłady DYSKRYMINACJI, z którymi spotykają się osoby LGBT+ w Polsce. DYSKRYMINACJA to właśnie traktowanie kogoś gorzej tylko dlatego, że należy do jakiejś grupy albo ma jakąś cechę, na którą nie ma wpływu. To może być płeć, kolor skóry, niepełnosprawność, ale też orientacja seksualna albo tożsamość płciowa. Przeciwieństwem dyskryminacji osób LGBT+ jest ich RÓWNE TRAKTOWANIE, czyli uznanie, że bez względu na orientację seksualną i tożsamość płciową, wszyscy ludzie mają być traktowani tak samo – i przez prawo, i przez innych. Oczywiście to ludzie tworzą prawo, dlatego jeśli w jakimś kraju jest dużo osób o homofobicznych poglądach, to obowiązujące tam prawo będzie homofobiczne. Ale z drugiej strony – prawo też wpływa na ludzi. Badania pokazują np., że w krajach, w których wprowadzono śluby dla par tej samej płci, poziom homofobii spada. POCZĄTEK ROZDZIAŁU: RÓWNOŚĆ, CZYLI CO? POPRZEDNI ROZDZIAŁ: POTRZEBUJESZ POMOCY? | NASTĘPNY ROZDZIAŁ: PARY, DZIECIAKI I ŚLUBY! POWRÓT DO SPISU TREŚCI 5. Równość, czyli co? Pytania i odpowiedzi Dlaczego geje i lesbijki chcą specjalnych przywilejów? Osoby LGBT+ chcą bezpieczeństwa i możliwości godnego życia dla siebie i swoich rodzin. Dokładnie tak, jak osoby heteroseksualne. To równe traktowanie, a nie przywileje. Dlaczego ktoś ma mieć gorzej w życiu, bo jest osobą homoseksualną, biseksualną albo transpłciową? Geje i lesbijki chcą ograniczać wolność słowa! Wolność słowa kończy się tam, gdzie zaczyna się gnębienie albo mówienie nieprawdy o innych ludziach. Na przykład mówienie, że homoseksualność to choroba, to nie tylko powtarzanie nieprawdy, ale też usprawiedliwianie gorszego traktowania. To słowa, które nie tylko bolą, ale mogą też zniszczyć komuś życie. Nikt mnie nie zmusi, żebym ich lubił/ lubiła! Ok, tylko że serio nie o to chodzi. Osobom LGBT+ naprawdę wystarczy, żeby nie były traktowane gorzej. Czyli żeby nie były obrażane, wyrzucane z domu lub pracy i nie musiały się bać o swoje ukochane osoby: partnerów i dzieci. Można kogoś nie lubić, a jednak nie odbierać praw, które się samemu ma. Jak im damy prawa, to nam będzie gorzej? Równe traktowanie nikomu nic nie odbiera! Czy naprawdę osobom heteroseksualnym będzie gorzej, bo dwie dziewczyny albo dwóch chłopaków będzie mogło np. wziąć ślub? Nie, bo nic nie stracą. Będą żyć dokładnie tak samo, jak wcześniej. POCZĄTEK ROZDZIAŁU: RÓWNOŚĆ, CZYLI CO? POPRZEDNI ROZDZIAŁ: POTRZEBUJESZ POMOCY? | NASTĘPNY ROZDZIAŁ: PARY, DZIECIAKI I ŚLUBY! POWRÓT DO SPISU TREŚCI 5. Równość, czyli co? Jakie mam prawa? Jeśli jesteś osobą LGBT+, pamiętaj, że masz prawo do: BEZPIECZEŃSTWA – nikt nie może kazać ci siedzieć w szafie albo z niej wyjść. Nikt nie może ci grozić ani stosować fizycznej lub psychicznej przemocy. Jeśli tak się dzieje, masz prawo domagać się pomocy i reakcji ze strony innych osób. SZACUNKU – nikt nie może cię obrażać ani poniżać z powodu twojej orientacji i tożsamości. Masz prawo domagać się prawdziwych, na – ukowych informacji na temat osób LGBT+ i protestować, gdy słyszysz mity i kłamstwa. RÓWNOŚCI – bycie osobą LGBT+ to zwyczajna, naturalna cecha. Nikt nie może ci odmawiać prawa do ślubu, wychowywania dzieci albo życia w zgodzie ze sobą. Co zrobić, gdy ktoś łamie twoje prawa, przeczytasz w rozdziale POTRZEBUJESZ POMOCY? POCZĄTEK ROZDZIAŁU: RÓWNOŚĆ, CZYLI CO? POPRZEDNI ROZDZIAŁ: POTRZEBUJESZ POMOCY? | NASTĘPNY ROZDZIAŁ: PARY, DZIECIAKI I ŚLUBY! POWRÓT DO SPISU TREŚCI 6. Pary, dzieciaki i śluby! Bardzo często, gdy mówi się o osobach LGBT+, pojawia się temat ich związków, prawa do zawierania małżeństw i wychowywania dzieci. Takie prawa wprowadziło już niemal 30 krajów na świecie, ale w Polsce wiele osób wciąż ma z nimi problem. –> Rodzina –> Równość małżeńska –> Pytania i odpowiedzi POPRZEDNI ROZDZIAŁ: RÓWNOŚĆ, CZYLI CO? POWRÓT DO SPISU TREŚCI 6. Pary, dzieciaki i śluby! Rodzina O parach tej samej płci często opowiada się różne bzdury. Że to nie jest miłość, że chodzi tylko o seks, że często zmieniają partnerów i partnerki, albo że jak już chcą żyć razem, to nie potrzebują do tego ślubu. Wszystkie te opowieści mają jedną cechę wspólną: zakładają, że osoby LGBT+ to jacyś kosmici, a osoby hetero to jednorodna masa. Tymczasem miłość, związek i rodzina mogą mieć tyle odmian, ilu jest ludzi na świecie. Różnice biorą się raczej z charakteru, marzeń i potrzeb, a nie orientacji czy tożsamości! Zarówno wśród osób hetero- i nieheteroseksualnych są takie, które wiążą się z jedną osobą na całe życie, takie, które żyją w wielu krótkich związkach i takie, które nie wiążą się z nikim. Dla jednych „miłość” oznacza przygodę i przyjemność, a dla innych poważne zobowiązanie i rodzinę. Jeśli zastanawiasz się „jak to jest?” z gejami, lesbijkami, osobami bi – i trans – (np. jak i z kim żyją), odpowiedź prawie na pewno brzmi: tak, jak wszyscy – czyli każdy inaczej :3 Bycie z kimś w związku to nie tylko sprawa uczuć, ale też prawa. Kiedy kobieta i mężczyzna decydują się na wspólne życie mogą wziąć ślub, który daje im wiele różnych ułatwień i chroni przed najgorszymi sytuacjami takimi jak wypadek czy ciężka choroba. W Polsce pary osób tej samej płci nie mają takiej możliwości. Mogą spędzić ze sobą całe życie, a z perspektywy prawa pozostają dla siebie kompletnie obce. Para kobiet albo dwóch mężczyzn może wychowywać wspólnie dzieci przez lata, ale w myśl polskiego prawa, tylko jedno z nich może być uznane za rodzica. Drugi tata albo druga mama to obca osoba. POCZĄTEK ROZDZIAŁU: PARY, DZIECIAKI I ŚLUBY! POPRZEDNI ROZDZIAŁ: RÓWNOŚĆ, CZYLI CO? POWRÓT DO SPISU TREŚCI 6. Pary, dzieciaki i śluby! Równość małżeńska W miarę jak coraz więcej osób wychodzi z szafy, widoczne stają się nie tylko osoby LGBT+, ale również ich związki. Kiedy ludzie uświadamiają sobie, że ich znajomi i sąsiedzi żyją w związkach tej samej płci, zaczynają też rozumieć, że takim parom należą się te same prawa, co wszystkim. Wiele osób LGBT+, ale też coraz więcej osób heteroseksualnych, chce wprowadzenia równości małżeńskiej, czyli równego prawa do zawierania ślubów cywilnych i wychowywania dzieci dla par tej samej płci. „Równego” znaczy tutaj „na takich samych zasadach jak pary różnej płci”. Niestety, olbrzymia większość par tej samej płci wychowujących wspólnie dzieci wciąż się ukrywa. Boją się, że takie rodzinne wyjście z szafy może źle się odbić na ich dzieciach. Można powiedzieć, że przez homofobię duża część społeczeństwa błędnie zakłada, że takich rodzin w ogóle w Polsce nie ma. Prawo do ślubu cywilnego i adopcji/wychowywania dzieci przez osoby LGBT+ jest dla nas bardzo ważne. Dlatego polecamy naszą niebieską książeczkę: „Równość małżeńska. Przewodnik dla początkujących”. > Do pobrania tutaj Polecamy też film o równości małżeńskiej „Artykuł 18” nakręcony przez osoby z naszego Stowarzyszenia. Zobaczysz w nim między innymi polskie pary tej samej płci, które wyjechały z kraju, żeby móc wziąć ślub i bezpiecznie wychowywać dzieci. > Do obejrzenia za darmo tutaj O parach, ślubach i dzieciach piszemy też często na naszym facebooku, instagramie i twitterze. POCZĄTEK ROZDZIAŁU: PARY, DZIECIAKI I ŚLUBY! POPRZEDNI ROZDZIAŁ: RÓWNOŚĆ, CZYLI CO? POWRÓT DO SPISU TREŚCI 6. Pary, dzieciaki i śluby! Pytania i odpowiedzi Czy dzieci wychowywane przez gejów i lesbijki będą homo? Ani orientacja seksualna, ani tożsamość płciowa nie biorą się z wychowania. Badania naukowe jasno pokazują, że nie można kogoś „wychować na” geja, lesbijkę, czy osobę transpłciową. Przecież osoby homo– i biseksualne prawie zawsze mają rodziców hetero, a jednak same nie są hetero. Przecież geje i lesbijki nie mogą mieć dzieci! Mogą i mają. Szacuje się, że w Polsce kilkadziesiąt tysięcy dzieci jest wychowywanych przez dwóch ojców lub dwie mamy. Czasami to dzieci urodzone w poprzednim związku z osobą innej płci. Poza tym bycie lesbijką nie oznacza bezpłodności i mamy-lesbijki rodzą własne dzieci. Osoby transpłciowe także mogą być rodzicami – bez względu na swoją orientację seksualną! Dziecko musi mieć mamę i tatę! Dziecko potrzebuje miłości, bezpieczeństwa i kochającego rodzica lub rodziców. Wszystkie rzetelne badania wskazują, że pary tej samej płci mogą zapewnić swoim dzieciom tak samo dobre warunki, jak mama i tata. Płeć rodziców nie wpływa na orientację, tożsamość, ani na to, czy dziecko jest szczęśliwe. Trzeba chronić dzieci przed takimi ludźmi! Dzieci trzeba chronić przed homofobią np. koleżanek i kolegów w szkole, czy osób dorosłych, a nie przed własnymi rodzicami. Jeśli dzieciom wychowywanym przez dwóch ojców lub dwie mamy dzieje się coś złego, to dlatego, że prawo nie uznaje obojga rodziców. Powoduje to mnóstwo problemów np. podczas wizyty u lekarza i cierpi na tym właśnie dziecko. POCZĄTEK ROZDZIAŁU: PARY, DZIECIAKI I ŚLUBY! POPRZEDNI ROZDZIAŁ: RÓWNOŚĆ, CZYLI CO? POWRÓT DO SPISU TREŚCI Pakiet i strona Orientuj się! powstały w ramach projektu Rainbow EduKit realizowanego przez Stowarzyszenie Miłość Nie Wyklucza ze środków Planet Romeo Foundation.

jak zrobić coming out